Informacje o parku

Dzielnica I Stare Miasto
ul. Karmelicka 24b

Miejsce z wielu powodów wyjątkowe. Dziki parking, przestrzeń mocno zdegradowana, o której przekształcenie zabiegali od wielu lat mieszkańcy, stała się zieloną enklawą bioróżnorodności.

Projekt realizowany w ramach Budżetu Obywatelskiego Miasta Krakowa to tak istotne wprowadzenie zieleni do samego centrum miasta. Proces partycypacji społecznej w przypadku tego projektu rozpoczął się już w momencie zabiegania przez mieszkańców o przeznaczenie obszaru na tereny zieleni publicznej w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego, a następnie kontynuowany był  przez opracowanie projektu Budżetu Obywatelskiego, głosowanie mieszkańców oraz poprzez zaangażowanie i czynny udział wielu osób już na końcowym na etapie budowy inwestycji.

Zagospodarowanie tej stosunkowo niewielkiej przestrzeni wiązało się z wieloma wyzwaniami. Pogodzenie oczekiwań mieszkańców, uwarunkowań formalnych – Miejscowy Plan Zagospodarowania Przestrzennego, wytyczne Wojewódzkiego Konserwatora Zabytków – oraz rozwiązań odzwierciedlających współczesne trendy w kontekście niwelowania negatywnych skutków zmian klimatycznych, stały u podstaw opracowanego projektu.

Mowa tu bowiem nie tylko o parkingu, ale przede wszystkim o przestrzeni nasyconej walorami historycznymi. Park zlokalizowany jest w XIX-wiecznej zabudowie, na tyłach dawnych koszar Franciszka Józefa, kamienic oraz w sąsiedztwie klasztoru Karmelitów Trzewiczkowych “Na Piasku” przy ul. Karmelickiej.

Ideą projektu było stworzenie tajemniczego ogrodu, oazy w mieście – miejsca relaksu i kontemplacji. Park został zaprojektowany jako sekwencja przenikających się wnętrz ogrodowych, z których każde ma swój niepowtarzalny charakter i powiązanie z najbliższym otoczeniem. Do osiągnięcia tego efektu posłużono się nie tylko odpowiednim zaprojektowaniem zagospodarowania terenu ale również doborem roślin.

Wydobycie więc genius loci miejsca i połączenie historii ze współczesnością było jednym z wyzwań dla projektanta. Niewątpliwie było nim również takie zaprojektowanie zielono-błękitnej infrastruktury, aby miejsce to oprócz walorów rekreacyjnych było odpowiedzią na wyzwania stojące przed współczesnymi miastami. Ważną częścią przemiany było również podejście uwzględniające projektowanie uniwersalne, dzięki któremu powstający park stanie się przestrzenią dla wszystkich, zarówno dla osób które przemieszczają się w różny sposób, jak i osób które z różną precyzję postrzegają otoczenie. Nie chodzi więc o modyfikację rozwiązań pierwotnie stworzonych dla osób sprawnych, ale o to, aby od początku zaprojektowane były one uniwersalnie, dla wszystkich użytkowników, godząc możliwie najszerzej potrzeby różnych grup społecznych, zarówno osób poruszających się na wózkach, czy niedowidzących, ale także rodzin z dziećmi czy osób starszych.